Na današnji dan 1992. godine odbranjeno je Sarajevo i nezavisnost BiH.

Bivša JNA i srpske paravojne formacije su na današnji dan prije 33 godine napale Sarajevo kako bi ovladale zgradom državnog Predsjedništva i eliminirale rukovodstvo Republike BiH.

Bila je to prva, velika bitka za glavni grad BiH. Pucnjava iz automatskog oružja i eksplozije artiljerijskih granata satima su odjekivale Sarajevom. Mnogi građani u stvari nisu znali šta se tačno dešava. Po intenzitetu pucnjave i eksplozija bilo je jasno da se ne radi o uobičajenom puškaranju i sporadičnom granatiranju Sarajeva. Tadašnji predsjednik Predsjedništva BiH Alija Izetbegović vraćao se u BiH sa pregovora u Lisabonu, ali ga je na sarajevskom aerodromu zarobila bivša JNA. Predsjednik je odvezen u Lukavicu odakle su, u jeku najžešćih borbi, uspostavljene veze sa Radiotelevizijom Sarajevo.

U direktnom radijskom prijenosu dnevnika tadašnje Televizije Sarajevo, bh. ali i svjetska javnost je saznala da je Predsjedništvo BiH napadnuto, da je Komanda JNA u Sarajevu u okruženju, da je predsjednik države u zarobljeništvu, da se grad razara iz svih artiljerijskih oruđa i da se posredstvom medija pregovara o obustavi vatre i razmjeni. Javnost je slušala dramatičan dijalog između zarobljenog Izetbegovića i člana državnog Predsjedništva Ejupa Ganića: 'Alija, saslušaj jednu stvar… Zašto ti ne dodješ u Predsjedništvo?' Alija Izetbegović: 'Zato što mi ne daju da dodjem'.

Izetbegović je razmijenjen za komandanta 2. vojne oblasti JNA Milutina Kukanjca.

Mladi i neiskusni borci suprostavili su se tada mnogo jačem agresoru i pobijedili. Otporom pripadnika Teritorijalne odbrane Republike BiH agresor je zaustavljen u centru Sarajeva, odbranjena je zgrada Predsjedništva BiH i spriječena je podjela glavnog grada.

Iako je Sarajevo od 5. aprila 1992. godine bilo izloženo svakodnevnom granatiranju, a njegovi stanovnici nemilosrdnoj snajperskoj vatri, 2. maj označio je jednu novu fazu rata - tada je postalo očito da se grad nalazi pod opsadom materijalno daleko nadmoćnijeg neprijatelja.

Istog dana, zapaljena je i potpuno izgorjela zgrada Pošte u centru Sarajeva, u kojoj se nalazila telefonska centrala glavnine telefonskih linija na području sarajevskih općina Centar i Stari Grad, čiji su stanovnici od tog dana pa do kraja rata bili bez telefonskih linija u svojim kućama.

Avioni tadašnje JNA u niskom letu 2. maja nadlijetali su Sarajevo. Prvi put nakon Drugog svjetskog rata u Sarajevu se tog dana začula sirena koja označava zračnu opasnost. No, napad agresora je osujećen. Zgrada Predsjednštva BiH nije zauzeta, a grad nije presječen napola, kako je to prvobitno bilo planirano, ali je potpuno blokiran.

Analitičari procjenjuju da 2. maja 1992. godine nije vođena bitka samo za Sarajevo, već i za cijelu BiH. 10. maja 92., bivša JNA deklarativno se povlači iz Bosne i Hercegovine mada suštinski ostaje uključena u rat u BiH sve do njegovog kraja.

Za jednu od najdužih opsada u historiji i teroriziranje stanovništva glavnog grada Bosne i Hercegovine, između ostalog, u ICTY-u su na doživotne kazne pravomoćno osuđeni bivši predsjednik Republike Srpske (RS) Radovan Karadžić, kao i komandant Vojske RS Ratko Mladić, te nekadašnji komandant Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske RS Stanislav Galić. Dragomir Milošević, koji je preuzeo komandu nad Sarajevsko-romanijskim korpusom Vojske RS 1994. godine, osuđen je na 29 godina.

U Haškom sudu za zločine počinjene u Sarajevu bio je optužen i bivši predsjednik Srbije i Savezne Republike Jugoslavije Slobodan Milošević, ali je preminuo tokom suđenja u martu 2006. godine, nakon čega je proces obustavljen.

Biljana Plavšić, bivša predsjednica RS, priznala je krivicu za učešće, između ostalog, u zločinima u Sarajevu, nakon čega je osuđena na 11 godina zatvora.