Na prvi pogled, riječ je o uobičajenoj javnoj nabavci, jednoj od mnogih koje javna preduzeća realizuju tokom godine. Međutim, ono što ovu priču čini simptomatičnom za stanje u javnim finansijama Republike Srpske jeste činjenica da se na tender prijavio samo jedan ponuđač – firma Interkont, čije veze sa vrhom vlasti otkrivaju dublji problem sistemske korupcije i klijentelizma.
Prema javno dostupnim podacima, Interkont je u vlasništvu Spasoja Zeljkovića, zeta Milorada Dodika – tačnije, muža njegove sestre Bogdane i oca Vice Zeljkovića, predsjednika Fudbalskog saveza BiH. Na poslovnoj platformi Companywall kao jedan od vlasnika navodi se i sam Vico Zeljković. Veze sa porodicom Dodik, najuticajnijom političkom porodicom u Republici Srpskoj, očigledno su više od pukih rodbinskih relacija – one su i poslovne privilegije.
Da je riječ o firmi koja uživa posebnu poziciju na tržištu javnih nabavki u RS, potvrđuje i podatak da se konkurentske firme ni ne prijavljuju na tendere na kojima je Interkont potencijalni ponuđač. Razlog? Ishod je, po svemu sudeći, unaprijed poznat.
U prvih pet mjeseci 2025. godine, Interkont je pobijedio na više od 20 javnih tendera, i to redom u opštinama i gradovima u kojima je SNSD na vlasti. Klijenti ove firme uključuju, između ostalih: Vodovod Banja Luka, JKP Komvod Brod, Vodovod Čelinac, Kompred Ugljevik, Komunalac Derventa, Vodovod i kanalizacija Novi Grad, Vodovod Prijedor, KP Budućnost Laktaši, JKP Šipovo…
Samo u maju, Interkont je od javnih preduzeća inkasirao preko 640.000 KM a ukupni prihodi za fiskalnu 2024. godinu iznosili su preko 6,2 miliona KM, uz neto dobit od 1,4 miliona KM. S obzirom na dosadašnji tempo, 2025. godina mogla bi biti još unosnija.
Ovakva praksa nije novost u Republici Srpskoj, ali je sve teže ignorisati njen razarajući učinak na tržišnu konkurenciju i integritet javnih institucija. Interkont nije usamljeni slučaj. Nakon što su američke sankcije pogodile firme poput Prointera, povezanog s Igorom Dodikom, te Agapea, iza kojeg stoji Gorica Dodik, neke firme su nestale s tržišta. No, druge, poput Interkonta ili firme Eco Group d.o.o., u vlasništvu Nikoline Janković (bivše supruge Vice Zeljkovića), i dalje uspješno posluju – najviše zahvaljujući ugovorima s javnim sektorom.
Sistem u kojem tenderi služe kao formalnost, a ne kao mehanizam izbora najpovoljnijeg ponuđača, ne samo da obesmišljava tržišnu utakmicu, već direktno oštećuje građane. Svaki fiktivni tender, svaki unaprijed dogovoren posao i svaki namješten ugovor znači manje sredstava za istinski kvalitetne projekte i više za održavanje jedne privilegovane mreže.
Dobojski ugovor s Interkontom samo je ilustracija šireg problema. A taj problem nosi ime: partijsko-porodični sistem privilegija, u kojem su javni resursi pretvoreni u poligon za bogaćenje bliskih ljudi vlasti, a konkurencija – sistematski uklonjena.
