Rođen je 25. septembra 1962. godine u Banjoj Luci, gdje je u Borcu prošao sve mlađe selekcije. Dres prvog tima "crveno-plavih" branio je od 1981. do 1991. godine. Bio je član zlatne generacije Borca koja je osvojila Kup Јugoslavije 1988. godine i dao je veliki doprinos osvajanju tog trofeja.
Te iste godine Borac se vratio u Prvu saveznu ligu Јugoslavije bio je jedan od najzaslužnijih što je obezbjeđen povratak u Prvu saveznu ligu Јugoslavije. Јakovljević je bio prepoznatljiv po odbranama jedanaesteraca.
Poslije deset godina u prvom timu Borca 1991. prešao je u Sarajevo, koje je napustio početkom ratnih dešavanja u BiH. Kratko je branio za austrijski Luban, a potom je bio član slovenačke Mure i Ljubljane. Karijeru je nastavio u Hrvatskoj, gdje je branio za Špansko, Hrvatski Dragovoljan i Mladost iz Virovitice. Branio je sve do 1997. godine, a posljednji nastup imao je Mladost Suhopolje.
Poslije toga završio je višu trenersku školu i svoje bogato iskustvo prenosio je na mlađe golmane.
Јakovljević je uvijek isticao da je period proveden u Borcu za njega najljepši dio karijere, ali i života, te da mu je posebno drago što je bio dio ekiše koja je postigla neke od najvećih klupskih uspjeha u istoriji.
Od Јakovljevića se opraštaju brojni saigrači, a jedna od najemotivnijih poruka je ona dugogodišnjeg kapitena Damira Špice sa kojim je 1981. godine iz juniorskog tima prekomandovan u prvu ekipu.
Jakovljević je bio dio ratne generacije reprezentacije BiH, koja je 1993. godine odigrala prve utakmice u Genku i Koblencu. One nisu navedene kao zvanične, ali su bile važne za dalje stvaranje tima.
