Svaka hvala, zahvala i pohvala pripada i svevišnjem Allahu, dž. š., Gospodaru svih svjetova. Salavati i selami neka su na posljednjeg Božijeg poslanika Muhammeda, a. s., na njegovu časnu porodicu i sve njegove ashabe. Osnovno označenje riječi hidžab u arapskom jeziku je sprečavanje i pokrivanje.
Hidžab je zastor, zavjesa, veo, koprena, zaslon, zaklon, prepreka. Riječ hidžab, pored svog osnovnog značenja, ima i svoja srodna ili tzv. relaciona značenja, koja imaju bližu ili dalju značenjsku vezu s njenim osnovnim ovim značenjem sprečavanja i pokrivanja.
Zapravo, sve ono što je u funkciji sprečavanja i pokrivanja, zaštite, odvajanja, povezuje se s riječju hidžab i s njezinim osnovnim značenjima. Riječ hidžab u tekstu Kur'ana pojavljuje se na sedam mjesta i to u ovim značenjima zid ili bedem, zastor, prekrivač, zavjesa, pregrada, brdo, planina. Prema ovim ajetima u kojima se spominje ova riječ, zapaža se da postoje dvije vrste hidžaba, vidljivi i nevidljivi.
Jedan ajet iz sure al-Ahzab, 53. naziva se ajetul-hidžab, ajet o hidžabu ili o zastiranju. Ovaj ajet, inače, je bio predmet raznolikih tumačenja, pogotovo u komentarima pravne narav jer sadrži šerijatski propis ili odredbe iz domena kulture ponašanja i komuniciranja. Naime, od objave ovog ajeta u vrijeme života Božijega poslanika, vjernici više nisu mogli ulaziti u Poslanikove, a. s., kuće, tj. kuće njegovih žena, bez dozvole, već onda kada ih Poslanik pozove. I onda kada uđu, nisu mogli direktno komunicirati s njegovim suprugama, nego da to treba biti iza hidžaba. Ovdje se riječ hidžab koristi u značenju da one ne mogu biti viđene, odnosno da se s njima može komunicirati preko zastora, prekrivača, vrata, zida itd.
Kontekst ovog ajeta govori, zapravo, da se ovaj propis specifično i posebno odnosio samo na Poslanikove, a. s., supruge, one su specifične u odnosu na druge žene i za njih važe i specifični propis. U kur'anskom tekstu ne susrećemo pak značenje riječi hidžab u smislu odjeće ili odjevnog predmeta. Takvo značenje ne sadrži ni ovaj ajet koji govori o hidžabu.
Danas je uobičajeno značenje riječi hidžab kod nas i u svijetu i tradicijski to je tako oblikovano da se pod hidžabom misli na pokrivanje cijelog ženskog tijela, izuzev lica, šaka i stopala. I to pred onima s kojima žena može stupiti u brak i to je jasno propisano Kur'anom i potvrđeno sunnetom Božijega poslanika.
No, hidžab je na ravni semiotike sada postao i jedan zaštitni znak jedne muslimanke, njene pobožnosti, njenog identiteta, ali i mnogo šire hidžab možemo posmatrati kao svojevrsni simbol ili znak čitave islamske kulture u kojoj ona unutrašnja značenja hidžaba poput čednosti, stidljivosti i obaranja pogleda treba da dođu do izražaja i ovo se odnosi i na one muslimanke koje nose hidžab i na one muslimanke koje ne nose hidžab, ali one također vrednuju ove vrijednosti, odnosno moralne kvalitete koje ih čine pripadnicama islama i islamske kulture.
